W Polsce mamy do czynienia z tak zwanym dualizmem zawodów prawniczych. Występuje on w niewielu państwach; w naszym kraju został on zachowany, natomiast powoli zmierza to ku zmianie. Dualizm polega na tym, że obok siebie istnieją dwa zawody, których zakres obowiązków jest praktycznie tożsamy. W innych krajach zostały one połączone w jeden. Różni je niewiele cech, które dla przeciętnego “zjadacza chleba” mogą być trudne do zauważenia. Jeśli zmaga się on z problemem natury prawnej, może on bowiem zwrócić się po pomoc zarówno do adwokata, jaki radcy prawnego. Czym zatem różnią się te dwa podobne do siebie zawody?
Droga do profesji
Zapoznajmy się najpierw z drogą, jaką należy odbyć, aby móc pracować jako adwokat lub radca. Najpierw trzeba ukończyć 5 lat studiów, po których uzyskuje się tytuł magistra prawa. Następnie należy złożyć wniosek o odbycie aplikacji radcowskiej lub adwokackiej i zdać egzamin wstępny. Wówczas rozpoczyna się aplikację, czyli swego rodzaju praktykę, która trwa 3 lata i zwieńczona jest kolejnym, ostatnim już egzaminem – zawodowym.
Podobieństwo między zawodem adwokata i radcy
Przede wszystkim należy podkreślić, że obie te profesje polegają na świadczeniu pomocy z zakresu znajomości przepisów, udzielaniu porad, opracowywaniu projektów aktów oraz sporządzaniu dokumentów. W zakres obowiązków wlicza się również reprezentowanie klientów przed urzędami i organami władzy publicznej oraz sądami cywilnymi, karnymi oraz administracyjnymi w charakterze pełnomocnika lub obrońcy.
Istotne różnice
Każdy z zawodów przynależy do innego samorządu. Regulują je również inne ustawy: ustawa z dnia 26 maja 1982r. prawo o adwokaturze oraz ustawa z dnia 6 lipca 1982r. o radcach prawnych. Określają one między innymi, że adwokaci mogą działać wyłącznie jako wspólnicy spółki (kancelarii) lub poprzez indywidualną działalność gospodarczą. Radcy natomiast mogą dodatkowo wykonywać swój zawód będąc zatrudnionymi w firmach na podstawie umowy o pracę. Często działają wtedy w zespołach zajmujących się oceną działania w zgodzie z przepisami lub sporządzeniem dokumentów w danym przedsiębiorstwie. W takim przypadku jednak nie mają możliwości reprezentowania klientów w sprawach dotyczących przestępstw skarbowych.